Mensen vertellen… Ria Magielsen

Ruim een jaar geleden haalde mijn vriendin mij over om ook eens naar het Braamhuis te gaan. Ik was voor de 2e x getroffen met borstkanker en zij had het idee dat ik me er wel thuis zou voelen. Mijn eerste gedachte was: oh nee, niks voor mij en zeker altijd over die kanker te moeten praten? Maar ik liet me over halen om toch een mee te gaan en aldus geschiede….

Vanaf het eerste moment was ik getroffen door de sfeer, hartelijkheid en oprechte belangstelling zonder zieligheid. Verfrissend.

Doordat er verschillende activiteiten en workshops worden gegeven was ik al gauw betrokken bij de zangclub “Hoop” en ook het schilderen, waar ik lange tijd geen energie voor had, kreeg me weer te pakken door de gezellige meiden die mee schilderen.

Ook de verwendagen zijn geweldig, eigenlijk zouden wij de gastvrouwen eens moeten verwennen.

Doordat men 12 jaar geleden tijdens een operatie de tumor die bij Ben gevonden was niet meer kon vinden zijn wij helaas nu geconfronteerd met het feit dat die er wel degelijk zat en nu zo groot is dat er weinig meer aan te doen is, we gaan een levensverlengende therapie aan en hopen er het beste van. Ook Ben vindt veel steun bij de dames van Het Braamhuis en komt er regelmatig op de koffie.

Ja, Het Braamhuis betekent veel voor ons, ik kom er altijd weer blij vandaan en ook Ben komt er graag.