Mensen vertellen….. Paulien Keizer

In 2009 hoorde ik voor het eerst van het bestaan van inloophuizen, toen ik via Harry Seinen in contact kwam met een arts uit het ziekenhuis in Hardenberg. Zij vertelde vol lof over het inloophuis in Ommen. Harry had toen net de Jan Braam Stichting opgericht, met als doel het leven van kankerpatiënten in de Liemers te veraangenamen.

Ik werkte toen al een aantal jaren samen met Harry in ziekenhuis Zevenaar, hij als internist en ik als verpleegkundig specialist, toen nog in opleiding. Harry, altijd enthousiast als het ging om ondersteunende zorg voor zijn patiënten, riep meteen: dat moeten we bij ons ook hebben! En zoals wel vaker werd ik gelijk in dat plannetje betrokken. Samen begeleidden we een clubje studenten van de HAN, die hun afstudeerproject wijdden aan een haalbaarheidsonderzoek voor een inloophuis in de regio. Dat wees uit dat er wel degelijk behoefte was aan een dergelijk huis en het was ook deze club studenten die voor het eerst het huis aan de Reisenakker als mogelijke locatie opperde.

Er volgde een tijd van mensen werven, vergaderen, maar niet precies weten welke richting we op moesten. Maar langzaam maar zeker vormde er zich een groepje mensen die de juiste kwaliteiten op de juiste plek wisten te brengen, o.a. Arend Timmerman, Gabrielle Gies en Mariëtte Kroeze sloten zich aan. Er werd een businessplan geschreven en Arend wist uiteindelijk van de gemeente voor elkaar te krijgen dat we daadwerkelijk het pand aan de Reisenakker tot onze beschikking kregen. Het echte werk kon beginnen! En het resultaat is bekend. Een prachtig huis waar je warm ontvangen wordt, als patiënt, als naaste, als vrijwilliger.

Mijn bijdrage als secretaris van het bestuur van de Jan Braamstichting lever ik met veel plezier. Ondanks dat het soms best manoeuvreren is om er naast mijn baan en gezin met 3 kleine kindjes tijd voor te maken, krijg ik er ook energie van. Hartverwarmend om te merken hoe in al die jaren steeds weer zoveel mensen hun talent willen inzetten voor dit doel. Ieder met zijn eigen kwaliteit en eigen bijdrage, of die nu groot is of klein. Het voelt een beetje als een droom verwezenlijken: in de reguliere zorg worden alle ‘extra’s’ wegbezuinigd, er is bijna alleen nog plaats voor de noodzakelijke zorg.

Het Braamhuis begon als een idee, een droom om die zorg wat aangenamer te maken, en samen is het ons gelukt om die te verwezenlijken. Ik ben blij dat ik daar mijn steentje aan heb mogen bijdragen.