Mensen vertellen… Joop en Jeanne Lammers

Toen Jeanne Lammers begin 2013 samen met haar man bij toeval op het terrein van het Braamhuis terecht kwam, kon ze niet vermoeden wat het Braamhuis voor haar zou gaan betekenen. Nadat ze zelf enige jaren geleden een ingreep had gehad om erger te voorkomen, stortte in het najaar van 2013 de wereld van Joop en Jeanne een beetje in toen bij Joop tumoren in de maag werden geconstateerd. Een zwaar traject volgde en als echtgenote leed Jeanne met haar man mee.

“In het voorjaar van 2013 kwamen wij toevalligerwijs op het terrein van het Braamhuis.
Op de computer gekeken wat deze mooie vrijstaande woning inhield.
Ook de cursussen die er gevolgd konden worden hadden mijn interesse.
Een aantal jaren geleden heb ik ook een ingreep gehad om erger te voorkomen.
Maandelijks neem ik deel aan het Handwerkcafé, heel gezellig!
Totdat in november 2013 de wereld voor ons een beetje instortte.
Joop had tijdens vrijwilligerswerk op de Hoge Veluwe een tekenbeet opgelopen.
De huisarts schreef een penicilline kuur voor, maar hij bleef zich toch niet lekker voelen.
Het HB niveau zakte en een gastroskopie bracht aan het licht dat er tumoren in zijn maag zaten.
Door die medeling van de MDL arts waren we overvallen door angst en verdriet.
Op dat moment dacht ik vooral: als hij maar niet dood gaat, die link leg je toch al gauw.
Jaren geleden hebben wij onze 11- jarige dochter door een verkeersongeval verloren.
Dat heeft toen en nog een enorme impact op ons gezin gehad. Het was een loodzware weg, heel eenzaam en alleen heb ik mij vaak gevoeld. En ik dacht alleen maar, hoe moet dit??????
Maar soms heeft een mens ook een beetje geluk dat nog even mag duren, hopen wij.
Joop is een zwaar traject ingegaan, dr. Douma heeft hem gemotiveerd en ook gezegd “Doe je niets, dan kan je over een half jaar waardig afscheid nemen.” Na alle onderzoeken vooraf was het doel een curatieve behandeling. Ook is hij ingeloot om mee te doen aan onderzoek voor de wetenschap.
De chemokuren waar hij in december 2013 mee begon waren zwaar. De bijverschijnselen die hij had (ik zal ze niet allemaal opnoemen), bijna niet vol te houden. Als echtgenote leed ik echt met hem mee.
Na een chemopauze van 6 weken werd hij 31 maart geopereerd, twee derde van de maag is verwijderd en 47 lymfklieren.
Na 8 dagen werd hij ontslagen uit het Rijnstate ziekenhuis, waar hij prima is behandeld.
In mei volgde er weer een lichte chemokuur en 25 bestralingen in het ARTI.
Zonder te mopperen of moeilijk te doen heeft hij het volbracht.

Mijn rol is vooral geweest om heel goed voor hem te zorgen en met alles naast hem te staan.
Zodat je gelukkig nog samen terug kunt kijken op een hele spannende periode. De natuur weer te mogen ervaren het eten dat weer smaakt. We kunnen weer op vakantie of andere uitstapjes maken.
Vandaag heeft hij zelfs na ruim een jaar weer een rit op zijn motor gemaakt en enorm genoten.

Wat het Braamhuis de laatste anderhalf jaar voor mij heeft betekent? Mijn verhaal kwijt kunnen, interessante voorlichtingsavonden, maar ook aandacht voor praktische zaken zoals bijvoorbeeld kookrecepten, daar heb ik zeker in de chemo perioden wat aan gehad.
Het voelt goed daar in de woonkamer.”